ေထြးရင္း ေထြးရင္း ခ်ိလာတယ္ ။

တေန ့ အေဖၿဖစ္သူက သားရွိရာ ၿမဳိ ့ကုိ အလည္ေရာက္လာတယ္ ။
သားက ၿမဳိ ့မွာၿခမ္းသာတစ္ဦးလည္းၿဖစ္တယ္ ။ မိဘကိုလည္း ဂရုစုိက္တယ္ ။
အေဖၿဖစ္သူက ေစ်းသြားခ်င္လုိ ့သားကုိ လုိက္ပုိ ့ခုိင္းတယ္ ။
သားက အေဖ့ကုိ ကားနဲ ့ ေစ်းကုိေခၚသြားတယ္ ။
ေစ်းေရာက္ေတာ့ ။
အေဖ ။ ။ သား မင္းၿပန္နွင့္ကြာ ငါေနာက္မွ တက္စီနဲ ့လုိက္ခဲ့မယ္ ။
သား ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အေဖ
.................အခ်ိန္အတန္ၾကာၿပီးေနာ္ .................
အေဖၿဖစ္သူက အိမ္ၿပန္ေရာက္လာတယ္ ...........။
သားက အိမ္ေရွ ့ကေနအေဖကုိ ၾကဳိဆုိေနတယ္........... ။
အေဖ ။ ။ ေတာ့က္ ...ကြာ ...ေတြးရင္း ေတြးရင္း ေမာလုိက္တာ ။ လုိကုိခ်ိသြားတာပဲ........။
သား ။  ။ အေဖ ဘာေၿပာတာလည္း သားနားမလည္လုိ ပါ ။
အဖ ။ ။ ငါေစ်းထဲသြားေတာ့ ဆုိင္အဝမွာ အုိးတစ္ခုေတြ ့တယ္ ..........။ အေပၚမွာေရးထားတယ္ .."သံေတြးေထြးပါ" ....
အတာနဲ ့ငါ သံေတြးေထြးလုိက္တယ္ ။
ေရွ ့ကုိ ဆက္သြားေတာ့ ေလွကားနားမွာ ေနာက္အိုးတစ္လုံးထက္ေတြ ့တယ္.....။ "သံေတြးေထြးပါ" ...
အဒါနဲ ့ ငါလည္း သံေတြးထက္ေထြးလုိက္တယ္ ။
အလုိပဲ ေရွ ့ဆက္သြားတယ္..... ဆက္ေတြ ့တယ္...ငါလည္းလုိက္ေထြးတာေပါ့ ..ေနာက္ဆုံးကြာ လူကုိ ေမာခ်ိသြားတာပဲ ...
အေတာ္ကို အလုပ္ရွဳပ္တယ္ကြာ ...
မွတ္သားရန္။ ။
ဒီအေၾကာင္းအရာေလးက ဟာသလုိလိုပဲ ။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ကုိေပးလုိက္တဲ့သင္ခန္းစားတစ္ခုရွိတယ္ ။
အတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ ရဲ ့သာသနာမွာ အမိန္ ့ေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္ ။ တခ်ဳိ ့အမိန္ ့ေတြက ဖရဇ္ အဆင့္မွာ ရွိတယ္ ။
တခ်ဳိ ့က ဝါဂ်ိဗ္အဆင့္မွာရွိတယ္ ...တခ်ဳိ ့က စြႏၷသ္အဆင့္မွာရွိတယ္ ...တခ်ဳိ ့က မုစ္သဟဗ္အဆင့္မွာ ရွိတယ္ ... ကုရ္အာန္နဲ ့ဟဒီးစ္ကုိ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဖိကဟ္သာနာ့ပညာရွင္ေတြက အတာေတြအားလုံးကို အေသးစိတ္ ၿပသထားပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ရဲ ့တာဝန္က အရာရာကုိ သူ ့အစဥ္ ့နဲ ့သူထားဖုိ ့ပါ ။ အားလုံး တစ္သမွတ္တည္း မွတ္ရင္ ကုိပဲပန္းသြားမယ္ ။အရာေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး ။
ဟာကြာ ...သာနာ့ကရွဳပ္လုိက္တာကြာ ..ေတာ္ၾကာေနပုိင္တယ္ေၿပာလုိက္ ..မပုိင္ဘူးေၿပာလုိက္ ...လုပ္လုိ ့ညြန္လုိက္ ..မလုပ္နဲ ့လုိ တားလုိက္ ရွဳပ္လုိက္တာကြာ အလုိမ်ဳိးမစဥ္းစားပါနဲ ့ ။ အရာကုိ သူ ့ေနရာနဲ ့သူထားပါ ။ လုိအပ္တာကိုလုပ္ပါ ။ လုပ္တဲ့အလုပ္ကုိ စနစ္သက် သူ ့အစဥ့္နဲ ့သူ ့ထားပါ ။ သားသနာကလြယ္ပါတယ္ ။ ကုိယ္နဲ ့မဆုိင္တဲ့ကိစၥေတြကို ဝင္ေရာက္လုံးပန္းၿပီး ေဝဖန္ေလကန္ေနရင္ ဒီလုိ အၿဖစ္မ်ဳိးေတြၿဖစ္တက္ပါတယ္ ။ မလုိအပ္တာေတြကို တာဝန္တစ္ခုလုိ ့မွတ္ရင္လည္း ပန္းပါတယ္ ။ လိုအပ္တာကိုလုပ္ပါ ။ သူ ့အစဥ္ ့နဲ ့သူ ထားပါ ။   
                                                                                                      ေရးသားသူ ..
                                                                                                                       ကုိသူ